school, vriendjes en luchtvracht

Maandag was Lasse's eerste dag op de Thomas Jefferson elementary school. Enthousiast en vol met verhalen loopt hij naast me de straat uit op weg naar z'n nieuwe school. We moeten ons eerst samen melden bij de administratie met nog een stapel ingevulde formulieren. Daar zijn ze hier wel goed in!
Lasse komt in de klas bij misses Jackie Werley. We lopen over het schoolplein naar zijn klas. De school is dus niet zoals bij ons een gebouw, waar je via een gang naar de klas gaat. Een aantal klassen samen zijn een gebouw, en de deur van de klassen grenzen aan het schoolplein. De jassen en tassen hangen buiten onder een afdak.

Misses Werley is een heel aardige juf van eind 20 schat ik. Na de eerste kennismaking laat ze me haar iPhone zien waar ze een app op heeft gedownload om woorden te vertalen van het Engels naar het Nederlands, en dan wordt het woord ook nog uitgesproken. Lekker modern type!
Daarna gaat de bel en gaan alle kinderen buiten in een rijtje staan, Lasse gaat erbij staan en loopt zo zijn nieuwe klas in. Hij vergeet bijna nog even te zwaaien. Apetrots ben ik op mijn zoon die zonder angst z'n nieuwe leven instapt. Annelie heeft er meer moeite mee. Zij wil bij Lasse op school blijven, en heeft geen zin om mee terug naar huis te gaan. Gelukkig kan ik haar naar huis lokken met het feit dat Robin vandaag komt spelen. Robin is een meisje van 3 jaar. De dochter van Sander en Carla, Nederlanders die hier ook in Roseville wonen. Sander is een directe collega van Jeroen en we hebben hun in augustus al ontmoet en ook toen ze in Nederland waren. Robin en Annelie rennen aan het eind van de ochtend lekker zonder jas buiten in de tuin terwijl Carla en ik in de zon een kopje koffie drinken. Tot nu toe hebben we nog geen slechte dag gehad hier!

We zijn nu bijna aan het eind van Lasse's eerste schoolweek en hij doet het echt heel goed. Zijn Engels is nog heel basaal. Hij begrijpt lang niet alles en spreekt nog heel weinig en toch doet hij bijna alles mee op school. Grappig is ook dat ze gewoon buiten op het schoolplein gymmen (tenzij het echt regent). En dat doen ze in hun normale kleding.
Hij maakt iedere dag huiswerk, want dat gaat er hier wel heel serieus aan toe.
Grappig is dat Lasse de tweede dag teruglopend van school tegen mij zegt: Ze luisteren hier allemaal wel heel goed naar de juf mama!

Maandagavond staat onze overbuurman Roger met een grote schaal (met Amerikaanse vlag erop) koekjes op de stoep. Hij wil ons nogmaals welkom heten en wil laten weten dat we met vragen altijd bij hun terecht kunnen. Hij is ook erg benieuwd hoe de huizen in Nederland er uit zien en hoe die gebouwd worden. They make them of conrete and bricks and isolate the houses with glasfiberwool?? The houses here are made of wood (met gipsplaten en een laagje stuc....) But they are much BIGGER.

Jeroen is maandag vertrokken voor 3 dagen naar een grote Rabobank conferentie in Bakersfield. Dat ligt 5,5 uur rijden zuidelijker. Hij rijdt er heen met 2 andere Nederlandse Rabo-ers Sander en Marieke. Een bijzondere ervaring en veel ontmoetingen, maar daar schrijft hij zelf nog wel een verslagje van.

Dinsdag wordt onze luchtvracht bezorgd. Twee grote dozen achter op een pick up truc, lekker in de openlucht, met een spanbandje erom. En een Mexicaans ogende chauffeur die de eerste 73 kg doos er gewoon even zelf af kantelt. Ik had toch echt een leuk verhuisvrachtwagentje verwacht. Geluk regent het hier weinig. In de twee dozen zitten spullen die we dachten snel nodig te hebben. De Tripptrapp stoel van Annelie is heel welkom. Net als ons eigen dekbed, de kaasschaaf, de computer, printer en scanner, een paar schilderijen voor de sfeer en de twee dozen speelgoed voor de kinderen. En toch lijken de kinderen nog blijer met de grote lege doos dan met het speelgoed. Al dagenlang worden er allerlei spelletjes bedacht met de doos.
Lasse speelt ook met ons 'overbuurjongetje' Tyler van 6. Eigenlijk wonen zijn opa en oma tegenover ons, maar hij is daar 4 dagen per week, en zit ook bij Lasse op school. Donderdag gaan we samen met hem en z'n oma naar de speeltuin hier in de wijk en Lasse wordt uitgenodigd voor z'n eerste Amerikaanse kinderfeestje, want Tyler wordt 16 januari 7 jaar. Eens kijken of de verhalen van Sylvia Witteman over Amerikaanse kinderfeestjes echt waar zijn...

Woensdagmiddag komen Sven (7) en Jojo (4) bij ons spelen. Ook twee Nederlandse kinderen van een collega van Jeroen. Jojo is geboren en getogen in Amerika en spreekt weinig Nederlands, Sven spreekt nog wel goed Nederlands en volgt net als Lasse Nederlandse les via internet. Ze zitten bij dezelfde internetjuf in de klas.
's Avonds rijdt ik met de kinderen naar Dahlia, hun moeder en met nog een aantal andere, niet Nederlandse, Rabovrouwen en kinderen gaan we gezellig eten.

Het leven hier tot nu toe is een combinatie van een aantal dingen. Natuurlijk zijn er de normale alledaagse activiteiten. En er zijn veel regeldingen, en heel veel formulieren invullen. Vandaag een rabo creditcard voor mij geregeld bij Jeroen op de bank. En Annelie gaat overal heel lief mee naartoe.
Maar ook kennismaken met veel nieuwe mensen die heel vriendelijk, gastvrij, geïnteresseerd en behulpzaam zijn. En een beetje vakantie gevoel. Vanwege het mooie weer, vanwege de gezellige afspraakjes in park en bij mensen thuis. Maar ook vanwege de dagelijkse blauwe lucht inclusief lekker zonnetje en de 68 F (=20 C).
Wat hoort er ook bij vakantiegevoel? In een veel te grote supermarkt, je een ongeluk zoeken naar de hotdogs. Die blijken uiteindelijk in het koelvak naast de kaas te liggen in het plastic (welke Hollander gaat dan ook op zoek naar hotdogs in blik????).